Soms gaat het wel eens mis in de stal van een boer. Er raakt een inseminatiespuit zoek, of er valt een touwtje. Dat komt dan in de vaste mest terecht als je die uitstrooit. Bij de boer die gisteren de inhoud van zijn stal over het land van de buren uitreed was duidelijk meer kwijtgeraakt. Overal lagen plasticsnippers in verschillende diktes en maten, spuitjes, touwen, spanbanden en andere niet op mest gelijkende voorwerpen. Een team van vrijwilligers heeft een aantal uren geraapt.
Met kinderen erbij was het een leuk spel wie zoveel mogelijk snippers kon vinden. Kinderen zijn daar verrassend goed in.
De score was een enorme stapel plastic en een tevreden gevoel. En na afloop als verrassing een taart van de buurman.

Op een mooie namiddag in de herfst verzamelden we eikels.

Nadat we drie emmertjes vol hadden gingen we gewapend met prikstokken naar de kale dijk die een ecologische verbinding moet gaan vormen met het Drents Friese Wold. Deze dijk ligt rondom een zonnepanelenpark en dient om de zonnepanelen aan het zicht te onttrekken. Het duurt lang voordat de dijk begroeid raakt en we bedachten dat we er best een handje bij zouden kunnen helpen. Het gaat snel, dat planten. Binnen no time waren de emmers leeg. Nu maar wachten tot de lente om te zien wat er opkomt. Binnenkort nog een rondje, als de zon weer schijnt en er weer nieuwe eikels zijn gevallen. Met dank aan Maaike en Anneke, eikelplanters eerste klas.

Toen de houtstapel moest worden omgestapeld ontmoetten we deze nieuwe bewoner. Een jonge ringslang. ze moet een hele tocht hebben ondernomen om hier te komen. Dat bewijst maar weer hoe belangrijk het is om een ongestoord (sorry ringslang) stukje land te hebben.

Wat bedoel je met “stepping stone” vroeg iemand me laatst toen ik vertelde over het landje in ontwikkeling. En ik barstte los in een enthousiast verhaal over alle dieren die zich inmiddels op het landje bevinden. Kolonies mussen, de gekraagde roodstaart, reeën, ringslangen en boomkikkers. Plekken als dit, al is het maar een halve hectare, zijn onmisbaar voor de migratie van allerlei dieren.  Zonder die verbinding krijg je geen nieuwe aanvoer van genen die voor de instandhouding van een populatie broodnodig is. Uiteindelijk moet het landje een klein steentje bijdragen aan de verbinding  tussen het Drents Friese Wold en het Fochteloerveen.

Na de regen van afgelopen tijd zijn alle meerjarige planten die we vorig jaar hebben ingezaaid tot bloei gekomen. Het veld is een fleurig boeket geworden. Bijen en hommels vliegen af en aan. Het leuke is dat er al een heleboel planten zijn die zich hebben uitgezaaid over het veld. Er staat een grote hoeveelheid wilde peen en ook de brem zorgt voor nakomelingen. Die hoort hier ook, als bewoner van (voormalige) heideterreinen.

Zie hier het resultaat van de eerste zaaironde. Er is korenbloem opgekomen, en faselia, spontaan vingerhoedskruid, wilde peen, klaprozen en goudsbloem. Uit zichzelf kwam er een enorme hoeveelheid duizendblad. En toen kwam de droogte…
Er was geen begieten aan, hoewel we het lang hebben geprobeerd. De plantjes bleven klein maar verdroogden niet. Ineens, toen de ergste hitte verdween en de regen kwam, ontwikkelde zich een rijk bloeiend landje. Dat geeft hoop voor volgende jaren.

Zelfs in de mainstreammedia, in dit geval Nu.nl, zien we dat er aandacht komt voor insectensterfte. Dat is een goede zaak. Het feit op zich is natuurlijk schrikbarend. Lees: https://www.nu.nl/dieren/5814921/ruim-80-procent-minder-vlinders-in-nederland-dan-rond-1900.html

Verderop in de buurt wordt de wal van een zonnepanelenveld beplant en om die reden rijdt er een tractor met een soort van grasomploeg erachter. Ik had het al een paar dagen bekeken en het werkte goed. Het gras verdween maar de bodem werd niet te erg verstoord. Toen ik de honden ging uitlaten langs het panelenveld heb ik een van de mannen een taart geboden voor het bewerken van het metertje natuurstuk. Dat heeft hij heel netjes gedaan. We waren er allebei blij mee, de taart viel in goede aarde zogezegd. Nu kunnen we binnenkort gaan zaaien.

boompjes planten

Vlak voordat de vorst even haar entree maakte kwam een ploegje mannen van Landschapsbeheer Friesland met honderden boompjes om de wal mee op te vrolijken. Ze hebben twee dagen hard doorgewerkt en nu staat de wal vol kleine eikjes, vlier, rozen, meidoorn en sleedoorn. Allemaal streekeigen boompjes die ook genenmateriaal hebben van deze streek. Zorgvuldig, vind ik dat.

De mussen en vinkjes die vorige jaren nog nergens te zien waren hebben de meldezaden ontdekt. Ze vliegen in grote zwermen over het landje. Zo leuk om te zien dat het nu al werkt. En dan is er nog niet eens geplant en ingezaaid. Trots!

Het heeft immens geregend. Door een grote stortbui is het poeltje gevuld met schuimend zandwater. Helaas zie ik het waterpeil met hetzelfde tempo weer dalen. Toch maar even met Landschapsbeheer gebeld, die er nog steeds alle vertrouwen in heeft. Ik begin alvast met stukken klei verzamelen denk ik, zodat de bodem op den duur een beetje dicht kan slibben als ik die in de vijver leg. Anders hebben we straks kikkerdril in de poel die gevaarlijk snel droogvalt. Het is nog niet zo makkelijk om goede voorwaarden te scheppen.